Ik ervaar een verharding in onze maatschappij. Mijn indruk is dat mensen steeds minder met elkaar in gesprek gaan. In plaats daarvan ontstaan situaties waarbij men hun gelijk wil halen. Zeker als ik bepaalde ‘social media’ kanalen bekijk… pfff de opmerkingen die ik soms lees…
Het lijkt erop dat steeds meer vanuit een primaire emotie wordt gereageerd waarbij vooral boosheid naar boven komt. Zou het kunnen dat angst een onderliggende factor is? Geen idee maar voor mij een thema wat ik graag eens onder de loep neem.
Instinctief reageren
We kennen allemaal iets van angst. De één is bang voor spinnen, een ander voor hoogtes en weer iemand anders heeft iets met mensenmassa’s. Wat het ook is, angst is een natuurlijk iets. Angst behoedt ons om extreme dingen te doen. Tegelijkertijd kan angst ervoor zorgen dat iemand niet (meer) in beweging kan komen.
Wat zou jij doen als je vanuit het niets ineens in een bedreigende situatie terecht komt? Vechten, vluchten of bevriezen…
Overleven
Van nature heeft iedereen een aangeboren neiging om te willen leven. Op het moment dat iemand zich bedreigd voelt gaat de aandacht automatisch op ‘standje overleven‘. Alles wat nodig is om te kunnen blijven leven wordt geactiveerd om sneller te kunnen reageren op de ontstane situatie. Zo wordt onder andere de hartslag verhoogd, waardoor meer zuurstof via het bloed naar de spieren om te kunnen vluchten of vechten als dat nodig is. Andere lichaamsprocessen worden op een laag pitje gezet. Om te vluchten of vechten is een actief spijsverteringsproces overbodig, net als logisch na kunnen denken. Het is van levensbelang om direct te kunnen reageren op dat wat komt.
Automatisch worden ook bepaalde hormonen aangemaakt, zogenaamde stresshormonen als adrenaline en cortisol. Dat maakt onder andere dat eventuele pijn (tijdelijk) onderdrukt wordt en je langer door kunt gaan.
Angst kan ertoe leiden dat iemand zich terugtrekt in zichzelf. Bang wordt voor bepaalde dingen, mensen of anderszins. Wanneer iemand last heeft van angst is niet te voorspellen hoe iemand reageert. Je hebt misschien uit voorgaande tekst kunnen afleiden dat angst een primair overlevingsmechanisme in gang zet. Dat betekent dat logisch denken eigenlijk geen optie is, er moet simpelweg gehandeld worden.
Wanneer ik kijk naar de afgelopen jaren valt mij op dat er een vrijwel continue staat van angst over ons is uitgestort. Mede dankzij technologieën als mobiele telefoons, slimme horloges was en is het mogelijk om altijd en overal op de hoogte te blijven van wat zich overal en nergens afspeelt. En, als ik eerlijk ben, het gaat vaak om informatie die vooral aandacht geeft aan ellende en vervelende zaken…
Voor veel mensen leidde de afgelopen jaren tot een periode van vrijwel continue stress. Overleven dus…
Ont-span en herstel
Na een stressvolle situatie dient de balans weer herstelt te worden zodat processen die op een laag pitje zijn gezet weer hun normale functie kunnen hervatten. Ont-spanning… dus, de naam zegt het al. In ont-spanning zijn geeft herstel.
Een voorbeeld wat ik bij mijn eigen hond zie. Als mijn hond zich opwindt over iets zie ik een verandering. Hij gaat anders staan en de haren op z’n rug gaan omhoog staan. Zodra de situatie weer normaal is staat hij stil en schudt hij zich uit.
De spanning wordt letterlijk van hem afgeschud.
Jezelf los schudden
Hoe je jezelf los kunt schudden is simpel. Je gaat staan en begint met schudden. Zak hiervoor steeds iets door de knieën, laat je armen los hangen en je zult merken dat na verloop van tijd je hele lijf mee gaat doen. Vind je 20 minuten te lang, begin dan met 5 of 10 minuten en bouw het op.
Luister naar wat jouw lichaam te zeggen heeft
Angst kan, net als allerlei andere signalen, ook een teken zijn dat jouw lichaam je iets te zeggen heeft. Zo kan jouw angst voor spinnen bijvoorbeeld een teken zijn dat je heel dichtbij jezelf mag blijven in eenheid met wat je waarneemt met je zintuigen. De natuur reikt je in dit geval iets aan en het is aan jou er wel of niet iets mee te doen.
Angst kan ook te maken hebben met je zorgen maken en gerelateerd kunnen zijn aan een disbalans in het lichaam. Zodra een eventuele disbalans is opgelost zal de angst afnemen.
Al met al boeiend en fascinerend wat ons lichaam te vertellen heeft en wat er kan ontstaan als we weer zouden luisteren naar deze ‘fluisteringen’.
Sinds ik meer ben gaan luisteren ervaar ik steeds meer rust en vooral ruimte… het is een kwestie van (meer) tijd aan mezelf besteden en gunnen. Ook best wel grappig nu ik daarover nadenk… het gaat in mijn leven uiteindelijk toch echt om mij… Wat overigens niet betekent dat ik geen aandacht meer heb voor een ander maar wel dat ik de verantwoordelijkheid over mijn eigen leven gepakt heb.