Boter, Kaas en Eieren. Je kent het vast nog wel, de kunst is om strategisch jouw symbool te plaatsen zodat je 3 dezelfde symbolen op een rij krijgt, waarmee je dan de winnaar van dit spelletje bent.
Een ogenschijnlijk eenvoudig spel maar onderliggend kan het je misschien toch nog aardig uitdagen. Zo kijk ik inmiddels ook naar het leven; als één groot spel. Een spel waarin ik allerlei ervaringen op mag doen en waarin ik word uitgenodigd maar zeker ook uitgedaagd kan worden. In dit artikel mijn gedachtengang over een heel bijzonder spel: het levensspel.
Het leven als een spel
Naarmate ik ouder word vraag ik me steeds meer af of het leven niet gewoon één groot spel is.
Zo stel ik het me dan voor… het leven als een spel waarin ik allerlei ervaringen mag opdoen. Variërend van leuk tot minder leuk en alle gradaties daar tussenin. En het is aan mij wat ik met die ervaringen doe. Leer ik ervan of ga ik nogmaals eenzelfde soort ervaring opdoen.
Wat als het zo simpel is? Een spel waarbij ik steeds weer uitgenodigd wordt om keuzes te maken? Waarbij ik overigens ook heb gemerkt dat geen keus maken ook een optie is…
Wat het effect van een keus maken kan zijn
De ervaringen die ik heb opgedaan in mijn leven totdat ik echt een kantelpunt bereikte moest ik kennelijk opdoen. Zo zie ik het, want mede daardoor kan ik nu die ervaringen meenemen in dat wat ik nu te bieden heb. Zoals een goede vriendin eens tegen me zei: “Je maakt deel uit van de les(sen) van een ander en een ander maakt deel uit van de les(sen) die jij te leren hebt.” Dat vond en ik wel een heel mooie uitspraak.
Voor mij is het dan inmiddels minder de vraag: “Waarom iets mij overkomt of gebeurt“, maar bekijk ik het ook wel eens vanuit de gedachte dat ik misschien dan deel uitmaakt van een les voor iemand anders. Met les bedoel ik overigens meer dat we allemaal ervaringen mogen opdoen in het leven.
Geen idee overigens of we iets te leren hebben. Dat we iets te leren hebben zou kunnen betekenen dat er een soort van waarde(oordeel) aan vast kan zitten… iets is goed of fout. Hoe zou het dan zijn als we het oordelen-beoordelen-veroordelen- meer los mogen laten?
Wat mij opviel toen ik het hebben van een waarde(oordeel) meer los begon te laten was bijzonder. Ik ging waarnemen, observeren… naar iets kijken zonder dat ik er een oordeel over heb. Het effect daarvan: ik kreeg meer rust in mijn hoofd en daarmee ook in mijn lichaam.
En er gebeurde nog iets. In plaats van dat ik vooral naar anderen keek hoe zij bepaalde dingen deden kreeg ik ruimte voor mezelf. Ik hoefde mezelf niet meer te vergelijken met anderen of de ander op een voetstuk te plaatsen. Nee, ik realiseerde me dat ik net zo goed ben als iemand anders. Dat ik dingen op mijn eigen wijze doe omdat dit nu eenmaal bij mij past. Dat ik een ervaring op mijn eigen manier verwerk omdat ik anders ‘bedraad’ ben. Goh, dat besef nou ik kan niet beschrijven wat een openbaring dat was, echt zo’n ‘aha’ moment!
Wat als ...?
Ik vind het echt leuk en bijzonder om ouder te worden. Steeds meer te beseffen dat het in mijn leven om mij gaat. Dat ik mijn leven vooral te leven heb op de manier die het best bij mij past. Dat ik mijn eigen keuzes te maken heb en daarmee een eigen speelveld heb, met mijn spelregels. Dat alleen ik verantwoordelijk ben voor mijn keuzes, gedrag, acties en alles wat daarmee verbonden is.
En ja, natuurlijk kom ik met andere mensen in contact en daarmee kom ik ook in andermans speelveld. Wat betekent dat we het niet altijd eens zullen zijn met elkaar. In mijn beleving een kwestie van elkaar respecteren, compromissen maken en zeker met elkaar in gesprek gaan en blijven. We hoeven het immers niet met elkaar eens te zijn.
Stel je nu voor dat iemand anders jou verteld dat er vanaf moment … andere spelregels gelden? Dat je geen eigen verantwoordelijkheid meer hoeft te nemen, geen keuzes meer hoeft te maken en je het daarmee zoveel gemakkelijker zult hebben?
Kies je dan voor gemak? Of blijf je bij jezelf? En stel je voor dat je kiest voor dat gemak… wat blijft er dan over van jouw leven? In hoeverre heb jij nog je eigen speelruimte?
Tot slot
Tja, het leven. Boeiend hoe we met z’n allen tijdelijk op deze prachtige planeet mogen bivakkeren. Samen leven en tegelijkertijd ons eigen leven mogen leven. Hoe we onszelf, de titel beschaafd hebben gegeven terwijl er nog steeds mensen zijn die in armoede leven. Die met elkaar strijden of elkaar allerlei regels op proberen te leggen. Wat betekent beschaafd of beschaving dan eigenlijk?
Een heel andere vraag die misschien wel door niemand beantwoord kan worden want ja, we hebben allemaal onze eigen interpretatie, ons eigen speelveld en onze eigen spelregels. Mijns inziens belangrijk dat ik mijn eigen spel blijf spelen ook al ben ik met regelmaat deelnemer aan andermans spel.
Mijn ervaring is dat het van belang is om bij jezelf te blijven en tegelijkertijd ook in contact te kunnen zijn met anderen. Juist het ‘in contact’ zijn met anderen draagt bij aan mijn gevoel van leven en geeft mij ongekende mogelijkheden om ervaringen op te kunnen blijven doen. Nog veel meer maar dat komt vast nog wel eens in een ander artikel.