Terwijl ik deze tekst schrijf regent het buiten. Het is al dagen grijs en guur, tijd voor weer eens een mooi stukje tekst. Ik zit heerlijk met een kop warme thee en me te bedenken dat ik in een bijzondere tijd leef. Zo verbaasde ik me afgelopen week weer eens over een reclame over vegetarische burgers… Iets in de trend van: het is knapperig als kip, het heeft de structuur van kip, het smaakt naar kip maar het is … taadaaa een vegetarisch kipburger!
Euh, huh hoezo? Volgens mij heb ik op school geleerd dat iets of plant is of vlees maar geen vegetarisch vlees… dat is een onlogische combinatie in mijn beleving. Iets is of plant of vlees of vis maar geen plantaardig vlees of zo. Maar goed, kijk ik naar de ontwikkelingen de afgelopen jaren dan is het vooral goed om plantaardige producten tot je te nemen. Plantaardige melk en zo… Nu heb ik ooit een tuinbouwschool afgerond en planten die melk geven, geen goed idee. Denk ik gelijk aan paardebloem, deze is overigens eetbaar maar ook aan wolfsmelk (euphorbia) en deze soort kent ook giftige soorten…
Maar goed, geen idee hoe jij erin staat maar ik krijg steeds meer de kriebels bij de mate waarin dit soort informatie -bijna- door je strot geduwd wordt. En, met alle respect, iedereen mag doen wat goed voor hem/haar voelt. Ik verwonder me soms -en vaak een beetje meer dan soms- over hoever we van onze ‘natuur’ en daarmee onze natuurlijke behoeftes afgedwaald lijken te zijn. In dit artikel gooi ik hier een balletje over op… en nee, geen vegetarische 😉
Natuurlijke behoefte
Als mens heb je bepaalde behoeften. Voor iedereen gelden eigenlijk een aantal basisbehoeften. In 1943 presenteerde de psycholoog Abraham Maslow hiervoor een overzicht in een hiërarchisch overzicht: de piramide van Maslow. Volgens Maslow heeft ieder mens vijf basale behoeften.
In een later artikel mogelijk meer over deze piramide maar nu vooral aandacht voor onze natuurlijke behoefte: Voeding!
Van 'vol'-vet naar ...
Tja, waar naartoe eigenlijk. Lees jij de etiketten wel eens? Ik moet je heel eerlijk bekennen dat ik het steeds vaker doe. Mede door allerlei informatie die mij bereikt en door wat ik de laatste jaren zie bekijk ik wat er in een product zit. Een aantal dingen hebben mij getriggerd en eigenlijk vaak te maken met hoe ik me voel als ik iets gegeten heb. En, mensen die mij kennen, weten dat ik echt van lekker eten hou. Tegelijkertijd verbaas ik me ook als ik bijvoorbeeld ’s morgens een boterham heb gegeten dat ik na een uur of anderhalf uur gewoon weer een soort van ‘honger’-gevoel heb. Mmm, wat is dat dan? Was die boterham dan wel goed voor mij of speelt er iets anders? Geen idee, ik ben niet opgeleid als voedingsdeskundige dus wat ik hier beschrijf is simpelweg mijn ervaring en visie. In mijn beleving is de voeding die ik tot me neem -en/of aangeboden krijg- heel anders dan wat ik vroeger als kind kreeg.
Jaren terug besloot ik om me aan te melden voor een wekelijks groentepakket bij een lokaal bedrijf dat op een biologisch dynamische wijze groenten teelt. Eigenlijk vind ik de term biologisch al bijzonder want het zou toch normaal moeten zijn dat voeding op een biologische wijze geteeld wordt. Afijn, dat terzijde… Ik weet nog dat de eerste keer dat ik eenzelfde hoeveelheid groente klaarmaakte als voorheen ik op driekwart van mijn bord voelde dat ik echt goed vol zat… Hoe dan? Mijn inschatting is dat deze groenten een veel betere voedingswaarde bezitten dan de groente die ik normaal bij een supermarkt kocht. Bijkomend effect was dat mijn lijf heel goed reageerde op deze groente en ik gewoon de hele avond een gevuld gevoel had zonder dat ik me echt vol voelde. Voor mij echt een signaal dat ik een goede keus heb gemaakt door me aan te melden voor de afname van dit wekelijkse groentepakket.
Met deze ervaring bedacht ik me dat het zomaar zou kunnen zijn dat ook de -wat ik voor het gemak maar even- normale voeding als brood, vlees etc. een verandering had ondergaan. Dat deze voeding wel vult maar minder voedt. En toen ben ik ook meer etiketten gaan lezen… en heb ik een aantal documentaires bekeken waaronder één exemplaar die me echt is bijgebleven: sugar! Over hoe bedrijven zich hebben verdiept in de ultieme verhouding tussen vet en suiker om bijvoorbeeld koekjes die smeuïge smaak te geven.
Ik weet nog wel dat mijn opa en oma altijd volle producten hadden, volle melk, roomboter, vette kaas en ga zo maar door. En zij waren eigenlijk nooit ziek. Melk (gewoon volle en verse melk) en vlees kwam bij de boer in de buurt vandaan. Die koeien liepen gewoon buiten, hadden horens en eens in de zoveel tijd werd er één geslacht.
Wat is er toch veel veranderd op voedingsgebied… Vanuit allerlei hoeken wordt ons verteld dat het goed is om te kiezen voor zogenaamde ‘light’ producten. Dat het ook allemaal GEMAKkelijker kan en mag… wauw: de ‘geboorte’ van pakjes, zakjes, conserveringsnummers en E-nrs was een feit!
Oh en wat te denken van de enorme hoeveelheid kant-en-klaar maaltijden! Whoehoe, dat is handig. Je hebt een lange (werk)dag gehad, racet nog even de supermarkt in en hoppa… maaltijd gescoord. Ping, klaar is uw hap! Geweldig toch? Of niet…
En ja, ik wist toen ook niet beter en heb ook zeker wel eens gekozen voor gemak… Nu weet ik beter en merk ik aan alles dat mijn lijf niet zo goed overweg kan met deze ‘gemaks’-producten. Mmm, en nu ik dit schrijf vraag ik me ook af of er een relatie gelegd zou kunnen worden met allergieën, intoleranties en bepaalde ziektes. Afijn, nogmaals ik ben er niet voor opgeleid en gebruik gewoon mijn logisch verstand…
'Terug' naar ...
Goed, terug naar het begin: je natuurlijke behoefte!
Wat dat voor jou is weet ik niet maar het is misschien wel goed om eens te kijken wat je tot je neemt aan voeding. In dit geval hou ik me echt even bezig met fysieke voeding. Voor mij is er namelijk ook nog iets van ‘geestelijke / spirituele’ voeding – wat je uit(spreekt) en/of hoort.
Opvallend vind ik namelijk dat er allerlei trainingen, workshops, leefstijlgoeroes en andere hieraan gerelateerde zaken zijn die zich richten op (oer)voeding, dieet x, y en z en meer. Hoe zou het zijn als we de signalen van ons lichaam weer leren (h)erkennen? Dat bepaalde producten misschien wel helemaal niet goed zijn voor jou, ook al wordt ons verteld van wel. Denk aan bijvoorbeeld extra proteïne of uitspraken als ‘skip the cow’. Marketingtechnisch ongetwijfeld geweldig maar ik vraag me serieus af of dit soort producten echt nodig zijn. Wat als we weer gewoon ‘normale en gezonde’ voeding tot ons kunnen nemen?
En daar heb je dan wellicht gelijk een uitdaging te pakken. Want wat is tegenwoordig nog normaal en gezond?
Als ik terugdenk aan een aardbei dan was deze rood en smaakvol van buiten en binnen. Sterker nog, de geur van aardbei vond ik als kind heerlijk. Koop ik nu aardbeien dan ruiken ze nog steeds naar aardbei, ze zien er rood uit van buiten maar de smaak…. bah, ik vind het maar niks.
Voor mij een reden om ook zelf maar aan de slag te gaan met bijvoorbeeld het zelf kweken/telen van aardbeien en tomaten.
Oplossing?
Misschien heb je nu wel zo iets van: ‘Ja, leuk meid maar wat is dan de oplossing?’
Die keus laat ik lekker bij een ieder.
Tegelijkertijd voel ik aan alles dat ik graag een beetje ‘kietel’ of ‘prik’ om jou bewust(er) te maken van de keuzes die je kunt maken. Het is echter jouw leven en daarmee ook -in mijn beleving- ieders persoonlijke verantwoordelijkheid om het leven te leven waarbij jij je goed voelt.
Vraag jezelf af waar jij, jouw lichaam werkelijk behoefte aan heeft.
Merk eens op of er iets met je gebeurd als jij bepaalde voedingsstoffen tot je neemt. Ervaar je iets positiefs, krijg je er energie van of juist niet? En hoe is het dan als je andere keuzes maakt… Ik nodig je uit om te ontdekken wat wel of juist niet (meer) bij je past…
Mocht je vragen hebben of wil je andere inzichten over jouw gezondheid neem dan contact met mij op.
Ontspannen groet,
Astrid
